പ്രണയത്തിനിടയിൽ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും സംഭവിക്കുന്ന വിവിധ മാറ്റങ്ങൾ നമുക്ക് നോക്കാം..

പ്രശസ്ത എഴുത്തുകാരനായ ഹെൻറി മില്ലർ പറഞ്ഞതുപോലെ ” നമ്മൾക്ക് ഒരിക്കലും മതിയാകാത്ത ഒരു കാര്യം സ്നേഹമാണ്. അതു പോല തന്നെ നമ്മൾ ഒരിക്കലും വേണ്ടത്ര തിരികെ നൽകാത്തതും സ്നേഹമാണ് .അതെ സ്നേഹം/ പ്രണയം ഇതു പോലെ ആഘോഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള മറ്റൊരു വാക്കുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ഫെബ്രുവരി 14 എന്ന ദിനം പ്രണയിക്കുന്നവരുടെ ദിവസമായിട്ടാണ് ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്നത്. ചരിത്രത്തിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചാൽ സ്നേഹിക്കുന്നവരെ ഒരുമിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി നിലകൊണ്ട St. വാലന്റെൻന്റെ ഓർമ്മ ദിവസമാണ് ഫെബ്രുവരി 14. എല്ലാവർഷവും ഇതേ ദിവസം പൂക്കളും ചോക്ലേറ്റുകളും മറ്റു സമ്മാനങ്ങളുമൊക്കെ കൈമാറി പ്രണയികൾ തങ്ങളുടെ സ്നേഹവും വാത്സല്യവുമൊക്കെ പരസ്പരം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു.

എന്നാൽ സ്നേഹത്തിന്റെ വിവിധ തലങ്ങൾ അവ നമ്മളിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന മാറ്റങ്ങൾ എന്തൊക്കെയെന്ന് അറിയാമോ?

നമുക്കറിയാവുന്നതുപോലെ സ്നേഹത്തിന്റെ അവ്യക്തമായ വികാരം ആണ് മനുഷ്യാസ്തിത്വത്തിന്റെ അടിത്തറ സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ബന്ധങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തം പ്രണയവും ആയി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നു സമൂഹം പറയുന്നു. രസതന്ത്രം, ജനിതകശാസ്ത്രം, ജീവശാസ്ത്രം, പരിണാമം എന്നിവയുടെ ആകർഷകമായ കോക്ടെയ്ൽ – എല്ലാം ശാസ്ത്രത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് സത്യം. ആസക്തി, ആകർഷണം, ഫെറോമോണുകൾ, തലച്ചോറിലെ കോർട്ടക്സിന്റെയും ലിംബിക് സിസ്റ്റത്തിന്റെയും സജീവമാക്കലിന്റെ ബാലൻസ്, ഒപ്റ്റിമൽ ന്യൂറോമോഡുലേഷൻ എന്നിവയെ ആശ്രയിക്കുന്ന സങ്കീർണ്ണമായ ന്യൂറോബയോളജിക്കൽ പ്രതിഭാസമാണ് പ്രണയം.

സ്നേഹത്തിന്റെ വികാരത്തെ നിർവചിക്കുകയോ വിവരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഒരു വെല്ലുവിളി തന്നെയാണ് കാരണം സ്നേഹം നമുക്കോരോരുത്തർക്കും വ്യത്യസ്തമായ അനുഭവങ്ങളാണ് സമ്മാനിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന് നിങ്ങൾ പ്രണയിക്കുന്ന വ്യക്തിയുടെ കൂടെ ചിലവഴിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളിലോ അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളുമായി ഇടപെഴുകുന്ന നിമിഷങ്ങളിലൊക്കെ സ്നേഹത്തിന്റെ വിവിധ തലങ്ങളാണ് അവിടെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്. ഇവിടെ ഒന്ന് മറ്റൊന്നിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്ഥമാണ്.

കുടുംബങ്ങളിലും സമൂഹങ്ങളിലും ലോകത്തും മനുഷ്യ വർഗ്ഗത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പ് ഉറപ്പാക്കാൻ സ്നേഹം ജൈവശാസ്ത്രപരമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.പ്രണയത്തിന്റെ മൾട്ടി-ഡൈമൻഷണൽ നിർമ്മിതി ആരംഭിക്കുന്നത് മസ്തിഷ്ക രാസവസ്തുക്കളിൽ നിന്നാണ്, അത് ന്യൂറൽ പാതകളെ മോഡുലേറ്റ് ചെയ്യുന്നു. ന്യൂറോ ട്രാൻസ്മിറ്ററുകളും ന്യൂറോമോഡുൾട്ടറുകളും നയിക്കുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ മൂന്നു ഘട്ടങ്ങളാണ് ആസക്തി ( lust) , ആകർഷണം ( attraction) , അറ്റാച്ച്മെന്റ് എന്നിവ.ലൈംഗിക ഹോർമോണുകളായ ഈസ്ട്രജനും ടെസ്റ്റോസ്റ്റിറോണും തമ്മിലുള്ള പ്രവർത്തനമാണ്‌ പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യ ഘട്ടം ( ആസക്തി). പ്രായപൂർത്തിയാകുമ്പോൾ ഈസ്ട്രജന്റെയും ടെസ്റ്റോസ്റ്റിറോണിന്റെയും അളവ് വളരെയധികം വർദ്ധിക്കുന്നു, ലൈംഗിക പ്രവർത്തനവും വ്യവഹാരവും രൂപപ്പെടുത്തുന്നു അതോടൊപ്പം തന്നെ ലൈംഗിക പക്വതയുടെ വികാസവും ലൈംഗിക വികാരങ്ങളുടെ ഉത്തേജനവും സംഭവിക്കുന്നു.

പ്രണയത്തിന്റെ രണ്ടാം ഘട്ടം ( ആകർഷണം) ഡോപാമൈൻ, നോറാഡ്രിനാലിൻ, സെറോടോണിൻ എന്നീ ഹോർമോണുകളുടെ പ്രവർത്തനം മൂലമാണ് നയിക്കപ്പെടുന്നു.. ഡോപാമൈൻ ഒരു റിവാർഡ് ഹോർമോണാണ് ( Reward hormone) , അത് സന്തുഷ്ടിയുടെയും സംതൃപ്തിയുടെയും വികാരങ്ങൾ ഉണർത്തുന്നു, ഇത് ആനന്ദവും നിർവൃതിയും നൽകുന്നു.

ലൈംഗിക ഉത്തേജനത്തിലും പ്രണയ വികാരങ്ങളിലും ഡോപാമൈൻ ഉൾപ്പെടുന്നു. തലച്ചോറിന്റെ ആനന്ദത്തിലും പ്രതിഫല പാതയിലും ഇതൊരു പ്രധാന പങ്കു വഹിക്കുന്നു. ആകർഷണം, ഒരു വികാര സംവിധാനമെന്ന നിലയിൽ, ഇണചേരൽ പ്രക്രിയയിൽ അവശ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നിർവഹിക്കുന്നതിന് കാരണമാകുന്നു.

സാധ്യതയുള്ള പങ്കാളികളെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനും അവരുടെ ഇണചേരൽ ഊർജ്ജം സംരക്ഷിക്കാനും കേന്ദ്രീകരിക്കാനും ബീജസങ്കലനം സംഭവിക്കുന്നത് വരെ ഈ ഫോക്കസ് നിലനിർത്താനും ഇത് വ്യക്തികളെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. എന്നാൽ നമ്മൾ പ്രണയിക്കുന്ന മനുഷ്യരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു കാര്യമാണ്, അത് പ്രധാനമായും സാംസ്കാരിക ശക്തികളാൽ രൂപപ്പെട്ടതാണ്.ഉദാഹരണത്തിന്, സമയം അത്യാവശ്യമായ ഒരു ഘടകമാണ്. പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും അൽപ്പം നിഗൂഢവും അപരിചിതവുമായ ഒരാളിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് ഇൻബ്രീഡിംഗിനെ പ്രതിരോധിക്കാനുള്ള ഒരു സംവിധാനമായി പരിണമിച്ചിരിക്കാം. എന്നാൽ പ്രണയത്തിന്റെ ജ്വാല ജ്വലിപ്പിക്കുന്ന പ്രാഥമിക ഘടകങ്ങൾ നമ്മുടെ ബാല്യകാല അനുഭവങ്ങളാണ്. പഠനങ്ങൾ പറയുന്നതെന്തെന്നാൽ, അഞ്ചിനും എട്ടിനും ഇടയിൽ പ്രായമുള്ളവർ എവിടെയെങ്കിലും ഒരു “സ്നേഹ ഭൂപടം” വികസിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു, അവർ പിന്നീട് ഒരു ഇണയിൽ തിരയുന്ന സ്വഭാവസവിശേഷതകളുടെ ഒരു അബോധ പട്ടിക സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ചില ആളുകൾക്ക് അവരുമായി തർക്കിക്കുന്നതോ അവരെ പഠിപ്പിക്കുന്നതോ അല്ലെങ്കിൽ അവർ സ്വയം അഭിനന്ദിക്കാത്ത അവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ വശങ്ങൾ മറയ്ക്കുന്നതോ ആയ ഒരു പങ്കാളിയെ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

ഈ മാനസിക ടെംപ്ലേറ്റ് സങ്കീർണ്ണവും അതുല്യവുമാണ്; പ്രായപൂർത്തിയാകുമ്പോൾ അത് ദൃഢമാകുന്നു. അതിനാൽ നിങ്ങൾ പ്രണയത്തിലാകുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ ആരെയാണ് പ്രണയിക്കുന്നത്, എവിടെയാണ് നിങ്ങൾ പ്രണയത്തിലാകുന്നത്, ഒരു പങ്കാളിയിൽ നിങ്ങൾ ആകർഷകമായി കാണുന്നത്, നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരോട് നിങ്ങൾ എങ്ങനെ പെരുമാറുന്നു, ഈ അഭിനിവേശത്തെ നിങ്ങൾ ദൈവികമോ വിനാശകരമോ ആയി കണക്കാക്കിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും, ഇത് ഒരു വ്യക്തികളിലും വ്യത്യസ്തമാണ്. എന്നാൽ നിങ്ങൾ ആ പ്രത്യേക വ്യക്തിയെ കണ്ടെത്തിക്കഴിഞ്ഞാൽ, ഈ അഭിനിവേശം അനുഭവിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്കുണ്ടാകുന്ന യഥാർത്ഥ ശാരീരിക വികാരം രാസപരമായി പ്രേരിതമാണ്. ഇത് നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിന്റെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾക്കൊപ്പം പരിണമിക്കുന്നു.

റൊമാന്റിക് പ്രണയം സന്തോഷകരമായിരിക്കാം, എന്നാൽ അത് മനുഷ്യന്റെ അസൂയയ്ക്കും ഉടമസ്ഥതയ്ക്കും ആക്കം കൂട്ടുന്നു. ഒരു ഇമോഷൻ സിസ്റ്റം എന്ന നിലയിൽ, ആകർഷണം തീർച്ചയായും ആധുനിക രീതിയിലുള്ള പിന്തുടരൽ, അഭിനിവേശത്തിന്റെ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ, ആത്മഹത്യ, റൊമാന്റിക് തിരസ്കരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ക്ലിനിക്കൽ വിഷാദം എന്നിവയ്ക്ക് കാരണമാകുന്നു.നോറാഡ്രിനാലിൻ, ഡോപാമൈൻ എന്നിവയുടെ സംയോജിത വർദ്ധന , ഏറ്റവും ചെറിയ വാക്കുകളിൽ നിന്നോ പ്രവൃത്തികളിൽ നിന്നോ ഉന്മേഷം, തീവ്രമായ ഊർജ്ജം, അതിമനോഹരമായ ആനന്ദം എന്നിവ ഉണ്ടാക്കുന്നു.പ്രണയത്തിലെ എല്ലാ പുതുമയും അനുഭവങ്ങളും മസ്തിഷ്കത്തിൽ ഡോപാമൈനെ ഉയർത്തുന്നു. ഇത് പ്രണയത്തെ നിലനിർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു.

പ്രണയത്തിന്റെ മൂന്നാം ഘട്ടം (അറ്റാച്ച്മെന്റ്) സ്പർശിക്കുക, കെട്ടിപ്പിടിക്കുക എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ദീർഘകാല ബന്ധങ്ങളിൽ അറ്റാച്ച്മെന്റ് പ്രധാന ഘടകമാണ്. ആസക്തിയും ആകർഷണവും കാല്പനികമായ കെട്ടുപാടുകൾക്ക് മാത്രമുള്ളതാണെങ്കിലും, അറ്റാച്ച്മെന്റ് സൗഹൃദങ്ങൾ, മാതാപിതാക്കളും- ശിശുവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം, സാമൂഹിക സൗഹാർദ്ദം, മറ്റ് നിരവധി അടുപ്പങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്കും മധ്യസ്ഥത വഹിക്കുന്നു. ഓക്സിടോസിൻ എന്ന ഹോർമോണാണ് ഇത് നയിക്കുന്നത്. ഓക്സിടോസിൻ വ്യക്തികളിൽ അറ്റാച്ച്മെന്റ് സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ചിലപ്പോൾ “കഡിൽ കെമിക്കൽ അല്ലെങ്കിൽ പ്രണയ ഹോർമോൺ” എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ ഹോർമോൺ പ്രസവസമയത്തും മുലയൂട്ടുന്ന സമയത്തും സങ്കോചങ്ങൾ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നതിലും അമ്മയാകുന്നതിലും ഒരു വലിയ പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. തൊടുമ്പോഴും ആലിംഗനം ചെയ്യുമ്പോഴും സ്ത്രീയും പുരുഷനും ഈ പോഷക ഹോർമോൺ പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു. മറ്റ് ആളുകളുമായി ആരോഗ്യകരമായ വ്യക്തിബന്ധങ്ങളും ആരോഗ്യകരമായ മാനസിക അതിരുകളും നിലനിർത്താനുള്ള കഴിവുമായി ഓക്സിടോസിൻ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

മറ്റൊരു ഹോർമോണായ വാസോപ്രെസിൻ ബന്ധങ്ങൾ നിലനിർത്തുന്നതിൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന മറ്റൊരു രാസവസ്തുവാണ്. ഓക്സിടോസിൻ, വാസോപ്രെസിൻ എന്നിവ കുറയുമ്പോൾ, അത് ഡോപാമൈൻ, നോറാഡ്രിനാലിൻ പാതകളെ തടസ്സപ്പെടുത്തും, അതിനാലാണ് പ്രണയത്തിലെ അഭിനിവേശം വേഗം തന്നെ മങ്ങുന്നത്.

പ്രണയത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾ തലച്ചോറ് വാത്സല്യത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു. അതുവഴി തലച്ചോറിന്റെ ലിംബിക് ഭാഗം കോർട്ടക്സിനെ ഭരിക്കുന്നു. സ്നേഹം കീഴടക്കുമ്പോൾ, പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ നല്ല ഗുണങ്ങളിൽ നമ്മുടെ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും നെഗറ്റീവ് സ്വഭാവങ്ങളെ അവഗണിക്കുകയോ തെറ്റായി വിലയിരുത്തുകയോ ചെയ്യുന്നു. അഭിനിവേശമുള്ള സ്‌ത്രീപുരുഷന്മാർ സംഭവങ്ങൾ, വസ്തുക്കൾ, പാട്ടുകൾ, കത്തുകൾ, പ്രിയപ്പെട്ടവരുമായി സഹവസിക്കാൻ പറ്റുന്ന മറ്റ് കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.കേന്ദ്ര ഡോപാമൈനിന്റെ വർദ്ധിച്ച അളവ് കേന്ദ്രീകൃത ശ്രദ്ധയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, ന്യൂറോ ട്രാൻസ്മിറ്റർ നോറെപിനെഫ്രിൻ പുതിയ ഉത്തേജകങ്ങൾക്കായി വർദ്ധിച്ച മെമ്മറിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് നമുക്കറിയാം. മസ്തിഷ്കത്തിലെ നോർപിനെഫ്രിൻ അളവ് വർദ്ധിക്കുന്നതും “മുദ്ര പതിപ്പിക്കലുമായി” ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അഭിനിവേശമുള്ള പുരുഷന്റെയോ സ്ത്രീയുടെയോ കേന്ദ്രീകൃതമായ ശ്രദ്ധ, പ്രിയപ്പെട്ടവരിൽ മുദ്ര പതിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ കാണപ്പെടുന്നു.

കോർട്ടക്സ് ലോജിക്കൽ ചിന്തയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു, അതേസമയം വികാരങ്ങൾ ലിംബിക് സിസ്റ്റത്താൽ പ്രോസസ്സ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഓക്സിടോസിൻ, ഡോപാമൈൻ എന്നിവ പോലെയുള്ള രാസവസ്തുക്കൾ നമ്മുടെ തലച്ചോറിൽ നിറയുമ്പോൾ, അവ നേരെ ലിംബിക് സിസ്റ്റത്തിലേക്ക് പോകുന്നു.

പരക്കെ അവഗണിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു കാരണത്താൽ സ്നേഹം പലപ്പോഴും നിരാശ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. പ്രണയത്തിലെ നിരാശ മോശം തോന്നൽ നൽകുമ്പോൾ, നമ്മുടെ മസ്തിഷ്കം നല്ല വികാരങ്ങൾ ഉണർത്താനുള്ള വഴികൾ തേടുന്നു. അതിന് പരിധിയില്ലാത്ത വഴികൾ മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. ചിലപ്പോൾ ഒരു വ്യക്തി തനിക്കു സ്നേഹിക്കാൻ പുതിയ ഒരു പങ്കാളിയെ തേടുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ അവർ സമൂഹത്തിനോ സ്വന്തം കുടുംബത്തിനോ നല്ല സംഭാവനകൾ നൽകാൻ കൂടുതൽ ശ്രമിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇതിനൊക്കെ വിപരീതമായി ചിലപ്പോൾ വ്യക്തി തന്നിൽ നിന്നും അകലുന്നവരെ പിടിച്ചു നിർത്താൻ അക്രമം ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ഒരു പ്രണയബന്ധം പരാജയപ്പെടുമ്പോൾ സമൂഹങ്ങളിലെ സ്ത്രീകൾക്കും പുരുഷന്മാർക്കും ക്ലിനിക്കൽ ഡിപ്രഷൻ അനുഭവപ്പെടാം. മനശ്ശാസ്ത്രജ്ഞർ പറയുന്നത്, ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നവരിൽ ഗണ്യമായ ഒരു ശതമാനം ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നത് പ്രിയപ്പെട്ടവർ നിരസിച്ചതുകൊണ്ടാണെന്നാണ്.ഓരോ വ്യക്തിയും ജീവിതാനുഭവത്തിൽ നിന്ന് നിർമ്മിച്ച സർക്യൂട്ടുകളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും അവരുടെ പ്രതീക്ഷകൾ. ഈ ആൺ/പെൺ അറ്റാച്ച്‌മെന്റ് മനുഷ്യന്റെ സാമൂഹിക ജീവിതത്തിന്റെ അടിത്തറയാണ്, പക്ഷേ അത് കുഴപ്പങ്ങളിലേക്കും നയിച്ചേക്കാം. അറ്റാച്ച്‌മെന്റിന്റെ ശക്തമായ വികാരങ്ങളുള്ള ആളുകൾ കൂടുതലായി മറ്റുള്ളവരെ “പറ്റിനിൽക്കാൻ” ശ്രമിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ പങ്കാളി അശ്രദ്ധരോ അവിശ്വസ്തരോ ആണെന്ന് തോന്നുന്ന പക്ഷം അവരെ പീഡിപ്പിക്കുകയോ കൊല്ലുകയോ വരെ ചെയ്തെന്നു വരാം.

സ്നേഹം ന്യൂറോകെമിക്കലുകളുടെ ഒരു കോക്ടെയ്ൽ ട്രിഗർ ചെയ്യുന്നു, കാരണം അത് അതിജീവനത്തിന് വളരെ പ്രസക്തമാണ്. എന്നാൽ നിലക്കാത്ത സന്തോഷം ഉറപ്പുനൽകാൻ അതിന് കഴിയില്ല. ആത്യന്തികമായി, ഓരോരുത്തർക്കും സ്വയം സ്നേഹം നിർവചിക്കാൻ കഴിയും. കൂടാതെ, നല്ലതോ ചീത്തയോ, എല്ലാം ഹോർമോണുകളാണെങ്കിൽ, നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും ആരുമായും “ആ കെമിസ്ട്രി” ഉണ്ടായിരിക്കാം. എന്നാൽ ഇത് കൂടുതൽ മുന്നോട്ട് പോകണോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് നമ്മൾ സ്വയം ആണ്.

പ്രണയത്തിലായിരിക്കുക എന്നത് വളരെ മനോഹരമായ ഒരു വികാരമാണ്. നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഇത് അനുഭവപ്പെട്ടതുമായിരിക്കാം. എന്നാൽ പ്രണയവും സന്തോഷവുമായി ഒരിക്കലും കൂട്ടികുഴക്കരുത്. നിങ്ങളുടെ സന്തോഷം നിങ്ങളുടേത് മാത്രമാണ്.മറ്റുള്ളവരിലൂടെ സന്തോഷം കണ്ടെത്താൻ നിങ്ങൾ സ്വയം നിർബന്ധിക്കുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും സന്തോഷവാനായിരിക്കാൻ കഴിയില്ല. പുറത്തുനിന്നുള്ള ഏതൊരു നെഗറ്റീവ് പ്രവർത്തനവും നിങ്ങളെ തകർക്കുകയും നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ പോസിറ്റീവുകളും മറക്കുകയും ചെയ്യും.അതിനാൽ സ്വയം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുക. നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ സമാധാനം കണ്ടെത്തുകയും ആരുടെയും പിന്തുണയില്ലാതെ സന്തോഷവാനായിരിക്കാൻ പഠിക്കുകയും ചെയ്യുക.

വ്യക്തമായും, സ്നേഹം സന്തോഷവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതല്ലെന്ന് പറയാൻ സാധിക്കുകയില്ല. പ്രണയത്തിലാകുന്നത് സന്തോഷത്തിന്റെ വർദ്ധനവിന് കാരണമാകും. സന്തോഷം പ്രണയത്തിന് തുല്യമല്ല, എന്നാൽ നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടും ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാക്കാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, ഇളം തെന്നൽ പോലെ അല്ലെങ്കിൽ സമുദത്തിലേയ്ക്ക് ഒഴുകിചേരുന്ന നദി പോലെ അവർ പരസ്പരം ലയിച്ചു ചേരും .

സ്നേഹം ദീർഘമായി ക്ഷമിക്കയും ദയ കാണിക്കയും ചെയ്യുന്നു; സ്നേഹം അസൂയപ്പെടുന്നില്ല, സ്നേഹം അഹങ്കരിക്കുന്നില്ല, ആത്മപ്രശംസ നടത്തുന്നില്ല, അയോഗ്യമായി നടക്കുന്നില്ല, സ്വാർത്ഥം അന്വേഷിക്കുന്നില്ല, ദ്വേഷ്യപ്പെടുന്നില്ല, ദോഷം കണക്കിടുന്നില്ല; അനീതിയിൽ സന്തോഷിക്കാതെ സത്യത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു;എല്ലാം ക്ഷമിക്കുന്നു, എല്ലാം വിശ്വസിക്കുന്നു, എല്ലാം പ്രത്യാശിക്കുന്നു, എല്ലാം സഹിക്കുന്നു.

Dr Arun Oommen

Neurosurgeon